Jadąc drogą nr 46 do Lelowa i będąc w Bystrzanowicach, skręćmy z trasy w prawo, aby po 2 km dojechać do wspaniale odrestaurowanego dworu. Jeszcze 15 lat temu dworek z otoczeniem, jak większość obiektów tego typu, był w opłakanym stanie. A przecież jest to obiekt z piękną przeszłością. Przez 450 lat (1385-1833) w Bystrzanowicach miał swoją siedzibę ród Bystrzanowskich herbu Starykoń. W roku 1680 właścicielami ówczesnych dóbr byli Andrzej i Marcin Bystrzanowscy. Od 1783 do 1791 roku właścicielem Bystrzanowic był Sebastian Bystrzanowski, stolnik chęciński i sulejowski, który, wystawiwszy większą rezydencję w Cielętnikach, przeprowadził się tam ze swoją rodziną. W XVIII wieku został pobudowany murowany dwór. W latach 1833-1852 w dworze rezydował Wincenty Komornicki. Kolejnym właścicielem dworu był Wincenty Krasiński (1852-1878), a po nim rodzina hrabiostwa Raczyńskich (1878-1945). W okresie swojego trwania dwór był przebudowywany dla potrzeb lokatorów, ale główny trzon budynku zachował się do obecnych czasów. W 1998 roku dwór stał się własnością ludzi, którzy, doceniając walory historyczne obiektu, zmodernizowali go według obecnych wymogów. Użyto najnowszych technologii (pompa ciepła, ogrzewanie w ścianach, wentylacja mechaniczna, klimatyzacja), ale zachowano też starą technikę (modrzewiowa więźba dachowa kryta wiórem osikowym) i urok dawnych wnętrz: stylowe meble, piece kaflowe, drewniane podłogi. Powstał obiekt, w którym można spędzić czas według własnego upodobania. Samodzielnie, z rodziną czy przyjaciółmi można wybrać się na wycieczki rowerowe, off-road jeepami, przejażdżki wierzchem, tramwajem konnym czy po prostu poleniuchować w okolicy dworu i rezerwatu przyrody, lub znaleźć przypadkiem muszlę odciśniętą w wapieniu. Najważniejsze walory dworu to swoboda i spokój, jaki odczuwamy w tym jurajskim zakątku.