Kościół wybudowany został w latach 1909-1932 z przerwą w latach 1910-1929 ze względu na trudności spowodowane przez I wojnę światową. Początkowo świątynia była budowana wg projektu Tadeusza Stryjeńskiego, dokończono ją wg planów Franciszka Mączyńskiego. Obiekt jest przykładem neogotyku, wnętrze ma również elementy neoromańskie. W środku znajdują się relikwie św. brata Alberta Chmielowskiego i św. Rafała Kalinowskiego. Wyposażenie pochodzi z początku XX wieku, choć są również elementy przeniesione z kościoła św. Michała rozebranego w XIX wieku.