Dom Macierzysty Diakonis i Szpital Miłosierdzia powołano do życia w roku 1908. Inicjatorem było Stowarzyszenie Miłosierdzia Konsystorza Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie a przede wszystkim łódzki proboszcz parafii ewangelicko-augsburskiej Rudolf Gundlach. Budowę rozpoczęto w 1904 r. od murowanego, dwupiętrowego domu i piętrowego szpitala. Wszystkie obiekty powstały według planów architekta Czesława Zambrzyckiego. W szpitalu leczono głównie pacjentów wyznania ewangelickiego, ale także katolickiego oraz żydowskiego.

W okresie II wojny światowej szpital nie był dostępny dla ludności polskiej. Po zakończeniu działań wojennych w 1945 roku armia radziecka utworzyła w nim szpital polowy. W roku 1946 szpital powrócił do rąk polskich. W latach 1970-75 został rozbudowany, a od roku 2001 nosi nazwę Zakładu Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Wewnętrznego i Administracji. Szpital znajduje się przy ulicy Północnej 42 w Łodzi.