W pierwszej połowie XV wieku wokół ówczesnego dworu wybudowano folwark, do którego dobudowano cegielnię, wapiennik i browar. W XVII wieku piekarski majątek dworski nabył hrabia Łazarz Henckel von Donnersmarck. Rozbudował on majątek dworski, m.in. browar, zbudował gorzelnię, a na terenie ówczesnych Piekar (jeszcze wtedy nie śląskich w nazwie) prowadził też kilka karczm. 27.07.1697 roku na dwór i tym samym do Piekar zawitał król Polski wybrany podczas elekcji - August II Mocny, gdzie zapewne nocował, a w ówczesnym kościele (w miejscu późniejszego Piekarskiego Sanktuarium Maryjnego - nie jest to właściwa nazwa tegoż sanktuarium) przyjął wiarę katolicką. Po mszy rozmawiał z mieszkańcami Piekar, gościł w kilku chłopskich chatach. Nie wiadomo dokładnie, jakie było ówczesne menu na dworze hrabiego goszczącego króla. Późniejszym gościem dworu był syn Augusta II Mocnego, August III Sas, który zwiedzał urządzoną przez hrabiego (zapewne Łazarza II) Henckela von Donnersmarcka wystawę malarstwa. Do roku 1938 dwór dziedziczony był przez kolejnych potomków rodziny Henckel von Donnersmarck. Potem został odkupiony przez Przedsiębiorstwo Osadnicze "Ślązak" z Katowic zajmujące się m.in. powiększaniem gospodarstw rolnych o małej powierzchni. Zostało powołane do życia na podstawie ustawy Sejmu Śląskiego z dnia 16.01.1923 roku. W czasie ostatniej wojny światowej dwór przeszedł w ręce Wydziału Finansowego Rzeszy Niemieckiej. Po wyzwoleniu ziem spod okupacji hitlerowskiej przeszedł w posiadanie Skarbu Państwa Polskiego. Od lat 90. XX wieku zabudowa dworska jest własnością prywatną. Obecni właściciele zaadaptowali budynek gospodarczy i dworski na hotel i restaurację. Cały zespół budynków dworskich zbudowany jest z kamienia wapiennego i częściowo dolomitu (prawdopodobnie pochodzącego z kamieniołomów znajdujących się na granicy Tarnowskich Gór z Bytomiem).