Wieś Lubów należała początkowo do templariuszy, ale już od 1350 r. wymieniana jest w źródłach pisanych jako własność joannitów ze Słońska. Niepozorny dziś kościół zbudowano w stylu gotyckim ok. 1520 r. Jest świątynią dość szczególną, ponieważ niewiele małych, wiejskich kościółków posiada piękne, sieciowe sklepienie. Niezwykle stromy dach kryje przebudowaną, średniowieczną więźbę dachową. Wnętrze jest skromne. Typowo ewangelicki ołtarz ambonowy został po 1945 r. usunięty i zastąpiono go nowym. Na bocznej ścianie znajduje się zatynkowana tablica z I wojny światowej poświęcona poległym pod Verdun mieszkańcom Lubowa. Kamienno-ceglana, otynkowana świątynia otoczona jest kamiennym murem. Na terenie przykościelnym urządzono lapidarium XIX-wiecznych nagrobków z dawnego cmentarza ewangelickiego.