Owczary leżą na północny wschód od Buska-Zdroju w odległości ok. 2,5 km od parku zdrojowego. Jest to wieś o zabudowie ulicowej. Jej historia sięga zamierzchłego średniowiecza, wielokrotnie wspominana była przez Jana Długosza.

Teren wsi leży na bogatych złożach pokładów gipsowych, z którymi wiąże się również występowanie złóż soli kamiennej, źródeł wody siarczano-słonej, której przykry zapach przyprawić może o mdłości, mułów leczniczych i wód mineralnych. Z bogactw tych korzysta do dziś uzdrowisko buskie czerpiąc surowce z terenu Owczar. Już w czasach feudalnych mnisi z buskiego klasztoru norbertanów poszukiwali tu możliwości wydobycia soli. W XVIII wieku król Stanisław August Poniatowski przysyłał tu swoich uczonych, Carosiego, Febera i Beusta, by poszukiwali tu soli. Eksploracja ta wiązała się z brakiem tego surowca w Królestwie Polskim po tym, jak Wieliczka i Bochnia znalazły się pod zaborem austriackim. Bywał tu również Stanisław Staszic, który odnalazł bogate złoża, ale ich położenie i duża ilość wód podziemnych na tym krasowym terenie, uniemożliwiły ich eksploatację.

Kotlina, w której położone są Owczary zwana jest Skałkami. Jej część zajmuje rezerwat skalno-roślinny, w którym można zobaczyć wspaniałe okazy kryształów gipsu, których wielkość dochodzi do 1,5 m. krajobraz jest bogato urzeźbiony, formy krasowe w postaci wertebów (zapadlisk), pieczar i licznych jam w gipsowych skałach, urozmaicają okolicę. Są tutaj liczne źródła siarczano-słone oraz formy stepowej roślinności, charakterystycznej dla terenów Ponidzia, świadectwo suchego klimatu lądowego, który występował w tej okolicy w okresie ostatnich miedzy zlodowaceń oraz w okresie polodowcowym.