Historia rycerskiego majątku zwanego pierwotnie Zankonczyn rozpoczęła się na początku XIV wieku. Niewiele wiadomo o jego pierwszych właścicielach. Sama nazwa z czasem uległa zniemczeniu na Zankenzin, by w czasach nam współczesnych przeobrazić się w Zakoniczyn. Dzisiejszy dworek wzniesiony został w połowie XIX wieku i do wybuchu II wojny światowej był siedzibą właścicieli okolicznych ziem. Ostatnimi była rodzina Wendtów, która została tam prawdopodobnie zamordowana i pochowana w parku otaczającym dom. Po wojnie majątek przekształcono w Państwowe Gospodarstwo Rolne, które zlikwidowano po 1990 roku. Lata zaniedbań zrobiły swoje i obecnie budynek jest w złym stanie, choć nadal mieszkają w nim ludzie. Pomimo odpadających tynków, powybijanych okien poddasza i mocno zniszczonej, ale w dużej mierze oryginalnej stolarki łatwo można jeszcze dostrzec architektoniczny kunszt projektantów i budowniczych dworku. Zabudowania gospodarcze i mocno zaniedbany park z częściowo zarośniętym stawem są już stopniowo otaczane i wchłaniane przez rozrastające się nowe dzielnice południowej części miasta. Szkoda, że takie architektoniczne perełki niszczeją i giną bezpowrotnie zastępowane nowymi i nieciekawymi formami budownictwa.