W kwadracie ulic: Lokatorskiej, Sejmowej, Łącznej i Niemcewicza znajduje się osiedle mieszkaniowe będące własnością spółdzielni „Lokator”. Jej historia sięga roku 1915 kiedy to założono Towarzystwo „Lokator” rejestrując status dopiero w 1922 r. Dwa lata później Towarzystwo liczyło 20.200 członków. Przede wszystkim byli to robotnicy i urzędnicy niższego szczebla. Długoletnim prezesem organizacji był Zdzisław Mierzyński. W roku 1930 Towarzystwo przekształciło się w Spółdzielnię Mieszkaniową „Towarzystwo Lokator” im. Franciszka Helińskiego.
Kamień węgielny pod budowę osiedla położono w 1925 r. Powstawało ono w dwóch etapach, w latach 1925-1927 oraz 1930-1936. Plany budowy sporządzili architekci: Adolf Goldberg (projekt z 1925 r.) i Wacław Kowalewski (projekt z 1927 r.), wykorzystując w swoich projektach nurt romantyzmu narodowego oraz modernizmu historyzującego. Mieszkańcy na terenie osiedla mieli do dyspozycji m.in.: sklep, świetlicę przedszkole, klub towarzyski, łaźnie, magiel mechaniczny, solarium na jednym z dachów budynku.
W pierwotnych założeniach mieszkańcami kolonii mieli być robotnicy i urzędnicy niższego szczebla. Niestety, zbyt wysokie opłaty czynszowe spowodowały, że w osiedlu zamieszkała przede wszystkim inteligencja, w szczególności nauczyciele. Jednym z mieszkańców „Lokatora” był łódzki pisarz Antoni Kasprowicz.
Urodził się w Łodzi, w roku 1908, w rodzinie robotniczej. Był samoukiem, pracował fizycznie. Zaznał też smaku życia, będąc bezrobotnym. W 1945 roku został kierownikiem Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia. Jego dzieła poetyckie to między innymi: Słońce za murem - 1935 r., Poemat łódzki - 1957 r., W cieniu Oriona, Z czterdziestu lat - 1969 r. W roku 1979 został laureatem nagrody miasta Łodzi za całokształt pracy literackiej. Zmarł w roku 1981 do końca wierny swojemu miastu. Postać pisarza upamiętnia tablica znajdująca się na budynku, w którym mieszkał.
Warto wiedzieć: Na terenie osiedla znajduje ociosany, kamienny blok upamiętniający „… DZIAŁACZY I CZŁONKÓW SPÓŁDZIELNI „LOKATOR” POLEGŁYCH W WALCE O WOLNOŚĆ I DEMOKRACJĘ W LATACH 1939-1945”.
Pierwotnie ul. Lokatorska nosiła nazwę Keniga. Zmianę na obecną nazwę dokonała w roku 1930 Rada Miejska Łodzi w uznaniu zasług Spółdzielni Mieszkaniowej „Lokator”.
Osiedle jest wpisane do rejestru zabytków.
Źródło informacji: Joanna Olenderek – „Łódzki modernizm i inne nurty przedwojennego budownictwa” Tom 2