Cmentarz żołnierzy radzieckich poległych w okolicach Kazimierza Dolnego, w końcowym okresie II wojny światowej. Cmentarz został zaprojektowany w roku 1951 przez Iwonę Dworakowską i Kazimierza Kotowskiego. Zamierzeniem projektantów było stworzenie cmentarza-parku, wkompowanego w kazimierski krajobraz.

W latach 1951-1953 prowadzono na szeroką skalę ekshumację ciał żołnierzy radzieckich z różnych odległych miejsc takich miejsc jak: Lublin, Kraśnik, Poniatowa czy Puławy. Byli to przede wszystkich żołnierze polegli w roku 1944. Łącznie, miejsce wiecznego spoczynku znalazło tu 8537 osób. Częśc grzebalna cmentarza zajmuje ok. 0,7 ha. Pozostały teren, zgodnie z zamierzeniem projektantów, to kompozycja układu drzew, krzewów i przecinajacych sie dróżek spacerowych. W centrum cmentarza znajduje się głaz-pomnik, poświęcony temu miejscu.

Cmentarze wojenne żołnierzy radzieckich nie są niestety w obecnych czasach,  uznawane za miejsca zasługujące na szacunek. Zmiany dziejowe i systemowe spowodowały, że nie dawni wyzwoliciele i bohaterowie stali się wrogami narodu polskiego. Bardzo trudno jest przyswoić sobie fakt, że właśnie w takich miejscach wieczny spoczynek znaleźli zwykli ludzie, którzy byli ojcami, mężami czy braćmi. Być może także tymi, którym kazano strzelać wbrew ich woli. Spoczywają bardzo daleko od swoich rodzinnych stron. Cmentarz w Kazimierzu niestety podzielił ten los, jest zapomniany, chociaż jest znakomicie zadbany. Jego układ, położenie oraz kompozycja zieleni, czyni go jednym z najpiękniejszych w Polsce.