Kwidzyński ratusz wzniesiono w pierwsze połowie XIV w. Początkowo nazywany był domem kupieckim (według przywileju z 1336 r.), gdyż większość powierzchni zajmowały pomieszczenia służące handlowi. Siedziba władz zajmowała mniejszą część budynku. W tamtych czasach ratusz wyglądał niezbyt okazale, z dostawionymi do niego niepozornymi, drewnianymi budami i kramami.

W 1879 r. budowlę zniszczył pożar, a dwa lata później wybudowano nowy ratusz. Na fundamentach średniowiecznego obiektu wzniesiono trzypiętrowy budynek w stylu neogotyckim. Wyróżniał się bardzo bogatą formą, nie pasującą jednak do architektury okolicznych domów i stojącej w pobliżu katedry. Reprezentacyjny wygląd miał podkreślać bogactwo i rangę miasta stolicy regencji kwidzyńskiej. We wnętrzu ratusza mieściły się: na parterze - Kasa Oszczędnościowa, Kasa Miejska i Urząd Meldunkowy, a na piętrze - gabinety burmistrza i sekretarzy. Na najwyższym pietrze znajdowała się sala posiedzeń Rady Miejskiej z oknami ozdobnymi pięknymi witrażami. Na jednym z nich przedstawiony był między innymi mistrz krzyżacki Hermann von Salza. Ratusz spłonął w 1945 r. Pozostały jedynie ruiny ratuszowej wieży.