Neogotycki kościół pod wezwaniem św. Trójcy i Wniebowzięcia NMP stoi na wzniesieniu, na kamiennych fundamentach. Gmina katolicka kupiła plac pod jego budowę w 1821 r. Kosztorys i plan budowy powstały już w 1822 r., ale budowa, rozpoczęta po długich przetargach dopiero w 1847 r., trwała aż do 1857 r.

Plany świątyni zostały opracowane przez K. F. Schinkla, a pracę przy kościele nadzorowali H. Koch i F. A. Stüler. Świątynia została wybudowana z cegły, w formie trójnanowej bazyliki na planie prostokąta. Dopiero w 1886 r. zakończono budowę dwóch wysmukłych wież. Główne wejście znajduje się od zachodu, ma formę trzech portali połączonych na wzór włoski. Nad wejściem umieszczone są figury apostołów Piotra i Pawła. W elewacji frontowej widać duże okno rozetowe, a w elewacjach bocznych - okna z witrażami. Nazwę główną przykrywa dwuspadowy dach, poniżej którego znajdują się małe okienka. Stropy wewnątrz kościoła są drewniane, nawy boczne oddzielają od nawy głównej półkoliste arkady.