Z Wieżą Piastowska w Opolu (symbolem miasta) związana jest legenda mówiąca o tym, dlaczego Opole w XVI w. przestało być rządzone przez książąt piastowskich i przeszło pod panowanie niemieckie. Otóż żyła-była sobie zacna i bogata rodzina książęca, która miała piękną i kapryśną córkę – jedynaczkę, o imieniu Ofka. Kiedy Ofka osiągnęła wiek odpowiedni do zamążpójścia zaczęli przyjeżdżać do niej w konkury piękni i bogaci książęta ze wszystkich stron świata. Niestety kapryśnica wszystkich zalotników odprawiała z kwitkiem. Aż pewnego roku poznała księcia Jana Dobrego (postać historyczna) z opolskiego, piastowskiego zamku. Młodzi zaręczyli się, a tuż po Nocy Świętojańskiej miał odbyć się ich ślub. Niestety nikt nie wie dlaczego Ofka we wspomnianą noc zrywa zaręczyny z Janem, podczas ich randki w Wieży Piastowskiej. Na znak zerwanych zaręczyn dziewczyna wyrzuca pierścień zaręczynowy, zrzucając go ze szczytu wieży na zamkowy dziedziniec. Książę Jan Dobry oburzony tupetem dziewczęcia i zmartwiony bardzo, bo zakochany w Ofce był po same książęce uszy, każe zamurować kapryśnicę w lochach wieży, gdzie ta dokonała żywota. Jan nie zakochał się już nigdy więcej w żadnej dziewczynie. Umiera bezpotomnie w 1532 roku. Po nim władzę na zamku obejmują książęta niemieckojęzyczni. Legenda głosi, że w każda Noc Świętojańską, na szczycie piastowskiej wieży obronnej pojawia się duch Ofki. Dokładnie o północy, z dwunastym uderzeniem zegara z wieży ratuszowej zjawa zrzuca na dół piękny pierścień. A kto duchów się nie lęka powinien odnaleźć pierścionek i lewą ręką do lewej kieszeni go schować, nie mówiąc o swoim znalezisku nikomu. Jeśli potraficie dotrzymać tajemnicy będziecie mieli zapewnione trzy rzeczy: - nigdy nie będziecie chorować, - będziecie znali odpowiedzi na wszystkie powstałe w waszych głowach pytania, - za każdym razem, kiedy sięgniecie do lewej kieszeni pierścienia już tam nie odnajdziecie, ale... chociaż byście 100 razy dziennie rękę w kieszeni zatapiali za każdym razem wyjmiecie z niej... garść pieniędzy (papierowych! ) :)(dreptaq)