Chocz - wieś gminna w powiecie pleszewskim - był dawniej miastem. Prawa miejskie utracił po powstaniu styczniowym, ale nadal jest ośrodkiem administracyjnym i usługowym dla okolicy, a żyje się tu jak w małym miasteczku. Warto się tam wybrać, aby zwiedzić dwa ciekawe kościoły.

W sąsiedztwie rynku znajduje się kościół poreformacki, ufundowany w latach 1623-1631 przez biskupa kujawskiego (potem krakowskiego) Andrzeja Lipskiego. Na miejscu pierwotnych drewnianych budowli powstał ok. 1733 r. zespół zabudowań barokowych. Składają się nań kościół pw. św. Michała Archanioła z rokokowym wyposażeniem wnętrza oraz południowe skrzydło i krużganek dawnych zabudowań klasztornych. Od 1 lipca 2005 r. zespołem opiekują się ojcowie franciszkanie wywodzący się z tej samej rodziny zakonnej co pierwotni gospodarze, reformaci.

Nieco niżej, w dolinie Prosny, wznosi się kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP. Powstał w latach 1629-1633 staraniem wspomnianego już biskupa Andrzeja Lipskiego jako wczesnobarokowy. Pod koniec XVIII w. nadano mu styl klasycystyczny. Niezwykłe jest wnętrze tej świątyni: stiukowe ozdoby na sklepieniu, wnękach okiennych i balustradzie chóru, marmurowy ołtarz główny utrzymany w kolorze czarnym, dwa ołtarze boczne, ambona, a wśród nagrobków alabastrowa urna z sercem kardynała Jana Aleksandra Lipskiego.

Do kościoła przylega dawny pałacyk z 1790 r., zapewne dzieło architekta Efraima Schrögera (autora m.in. kościoła i pałacu w Skierniewicach oraz fasady kościoła karmelitów i przebudowy pałacu prymasowskiego w Warszawie). Ma klasyczne proporcje, a wewnątrz zachował klasycystyczne dekoracje; w reprezentacyjnej sali na piętrze znajduje się osiem medalionów z popiersiami infułatów - pierwotnych gospodarzy pałacu.