Powstała na początku XX w. jako wyraz pamięci gorzowian o kobietach palonych na stosach przez inkwizycję. Studnia została zniszczona podczas II wojny światowej. Oryginalny zabytek zrekonstruowano w 1997 r. Kulminacja procesów o czary i tortur z nimi związanych przypada tutaj na wiek XVI. Spalono wówczas trzy kobiety, następne trzy również skazano, lecz uratowano je i uwolniono dzięki interwencji margrabiego.