Stefan Bobrowski (1840-1863) był aktywnym działaczem niepodległościowym, uczestnikiem konspiracyjnych stowarzyszeń w okresie poprzedzającym wybuch powstania styczniowego. Należał do stronnictwa "czerwonych" i z ich ramienia został mianowany naczelnikiem Warszawy (pełnił tę funkcję od stycznia do marca 1863 r.). Stał się faktycznym przywódcą powstania w jego początkowym okresie, należał też do twórców Tymczasowego Rządu Narodowego.

Płomienny patriota, zdolny i energiczny, prowadził żywą akcję polityczną, starając się nadać jej charakter ludowy. Z tego też względu był zdecydowanym przeciwnikiem dyktatury Mariana Langiewicza, narzuconej przez stronnictwo "białych". Pozbawiony funkcji, wyjechał do zaboru pruskiego, by tu szukać poparcia dla swoich poglądów. Został wplątany w jakże polskie jałowe spory, a wyzwany przez hrabiego Adama Grabowskiego na pojedynek na pistolety, zginął 12 kwietnia 1863 r. od strzału w samo serce.

Życie młodego działacza z zaboru rosyjskiego zostało przerwane niedaleko wsi Izbice pod Rawiczem. Do miejsca tragicznego pojedynku, w którym dziś znajduje się pamiątkowy głaz, prowadzi żółty szlak z Dąbrówki do Rawicza.