W kaplicy z 1865 r. na wzgórzu "Na Zjawieniu", odbudowanej po zniszczeniach wojennych w latach 50. XX w. znajduje się otoczony kultem obraz Matki Bożej Bolesnej z XV w. Obok kaplicy, bardzo stary cmentarz z miejscem pochówku ks. Eugeniusza Okonia - współtwórcy Republiki Tarnobrzeskiej.

W XIX wieku z inicjatywy Franciszki Pawłowskiej i księżnej Felicji Lubomirskiej wybudowano kościół na Zjawieniu w miejscu dawnego, który rozebrano z uwagi na jego zły stan. W roku 1944 kościół zburzyli Niemcy. W roku 1958 rozpoczęto budowę obecnego kościoła.

Portal wejściowy z kamiennej okładziny, ponad nim balkon z figurą Matki Boskiej, po bokach balkonu podłużne, łukowato zamknięte okna wypełnione witrażami, na szczycie cofnięta od krawędzi dachu attyka ze spływami i sterczynami, tak wygląda ceglana nietynkowana ściana frontowa. Ściany boczne i proste prezbiterium od zewnątrz otynkowane i pomalowane jasną farbą. Kościół nakrywa dwuspadowy blaszany dach z wieżyczką na sygnaturkę.

Wnętrze kościoła jednonawowe z płaskim stropem. Prezbiterium węższe od nawy, pomniejszone o dwie przeciwległe zakrystie. Ponad zakrystiami arkadowe z tralkowatą balustradą empory otwarte do prezbiterium. Ołtarz główny barokizowany z obrazem Matki Boskiej Bolesnej. Nadstawę ołtarza stanowi duży witraż przedstawiający Matkę Boską Pocieszenia. Ponad wejściem znajduje się chór muzyczny. Ściany i strop malowane skromną dekoracją. Stacje drogi krzyżowej płaskorzeźbione.

Na przyległym cmentarzu znajdują się pochówki mieszkańców Radomyśla, Żabna, Nowin i Grabczyn. Społeczeństwo właśnie tych miejscowości ufundowało witraże do kościoła, wykonane w Krakowie.