Po kasacie zakonu bernardynów w 1 połowie XIX wieku wyburzona została część budynków zakonnych pomiędzy kościołem św. Bernarda i Wawelem. Powstała w ten sposób nowa ulica nazwana początkowo Aleją Topolową. W połowie XIX wieku pojawiła się obecna nazwa Bernardyńska. Na części uzyskanego terenu powstał ciąg secesyjnych kamienic czynszowych, z których reprezentacyjny jest budynek nr 10 z 1910 r. zaprojektowany przez H. Lamensdorfa.