TU ZAPOMNIJ O ROWERZE. Najdalej wysunięty na północ w Warszawie. Chyba jedyne co ładne w tym moście to filary. Dwudzielne, symetrycznie rozchodzące się w kształcie litery "V”, najlepiej prezentują się w gronie warszawskich mostów. Reszta jest milczeniem… No bo co można jeszcze ciekawego powiedzieć? Chyba to, że architekci tej przeprawy powinni trafić do księgi Guinnessa, jako najwięksi na świecie przeciwnicy cyklistów. Aby przejechać rowerem z jednego brzegu na drugi trzeba sześciokrotnie pokonywać schody z dwukołowym towarzyszem drogi na plecach. Mało tego! Gdy już jesteśmy na moście, szalenie wąski chodnik, po którym jedziemy, co 50 metrów raczy nas niespodzianką w postaci lampy oświetleniowej, stojącej na samym środku. Jeśli rower ma lusterko, zapomnijmy o bezpiecznym przejechaniu. Gimnastyka dwa razy na sto metrów gwarantowana. Nawet najwięksi zapaleńcy wycieczek rowerowych z daleka omijają ten most. Projekt przeprawy w tym miejscu powstał już w latach sześćdziesiątych. Plany były ambitne. Most przewidywano jako podwieszany, na dwóch pylonach. Niestety przewidywania zweryfikowała chłodna kalkulacja i w 1981 roku powstał obiekt w formie bardziej przypominającym kładkę, niż dzieło sztuki architektonicznej. Tak naprawdę są to dwa, niezależne mosty i po każdym jeździ się w inną stronę. Trzeba przyznać, że konstrukcja jest szeroka, po trzy pasy w każdym kierunku. Mimo to wiecznie panują na nim korki, albowiem Most Grota-Roweckiego jest najruchliwszym mostem w Warszawie. Ma się to dopiero zmienić po zbudowaniu przeprawy północnej w najbliższych dwóch latach.(AniaiJurek)