Kapliczka z 1514 r., ceglana, otwarta na zewnątrz arkadą ostrołukową i zamknięta kratą z XIX w. Wewnątrz kopia późnogotyckiego krucyfiksu. Schodzi się do niej po schodkach. Posadzka tej niewielkiej budowli znajduje się sporo poniżej poziomu ulicy.

Przypuszcza się, że była ostatnią stacją wybudowanej za murami Drogi Krzyżowej. Przez długi czas opiekował się nią cech szewców, którzy opłacali dbającego o porządek zakonnika. Aż do 1550 r. odbywano do niej pielgrzymki (później zostały zabronione przez margrabiego).

Według jednej z legend, w czasie wojny trzydziestoletniej (1618-48) kapliczka uchroniła Myślibórz przed grabieżą ze strony wojsk cesarskich. Dowódca przejeżdżającego w pobliżu oddziału żołnierzy miał strzelić do figury Zbawiciela odzywając się przy tym grubiańsko. Znane są co najmniej dwie wersje zakończenia tej historii. Według jednej - bezbożnika ugodziła kula odbita od krucyfiksu, według drugiej – spłoszony hukiem koń zrzucił jeźdźca, a ten rozbił głowę o kamień. W obu wypadkach dokonał się sąd Boży, ponieważ niegodziwiec poniósł śmierć na miejscu. Wystraszeni żołnierze salwowali się ucieczką.

Gotycki polichromowany krucyfiks z drewna lipowego ma 288 cm wysokości, sama figura Chrystusa – 190 cm. Od 1997 r. oryginalny krzyż ze Zbawicielem znajduje się w Muzeum Pojezierza Myśliborskiego . Towarzyszą mu malowane na drewnie figury Matki Boskiej i św. Józefa.

Ciekawostka:

Myśliborski Chrystus ma czerwoną przepaskę biodrową (oryginalna, historyczna barwa odtworzona w szczecińskiej pracowni konserwatorskiej). To podobno prawdziwa rzadkość. Chrystusowe perizonium zazwyczaj bywa białe lub złote.