Rozwój uzdrowiska w Busku wiąże się z odkryciem w 1776 r. źródeł solankowych oraz z osobą napoleońskiego generała Feliksa Rzewuskiego - dzierżawcy Buska, który rozpoczął organizację leczenia buskimi wodami mineralnymi i postanowił stworzyć zakład przyrodoleczniczy z prawdziwego zdarzenia, z parkiem zdrojowym.

To właśnie dzięki generałowi 1 czerwca 1836 roku nastąpiło otwarcie uzdrowiska. Projekt domu zdrojowego na zamówienie Rzewuskiego przygotował wybitny architekt Henryk Marconi. Założenie parku powierzono znanemu ogrodnikowi - Ignacemu Hanuszowi, dla którego wybudowano dom ogrodnika projektu również Marconiego, tzw. Imosówkę (nazwa pochodzi od nazwiska ostatniego ogrodnika uzdrowiska).

Park został zaprojektowany osiowo - pomiędzy domem zdrojowym, a obecnym skwerem na Placu Zwycięstwa. Dzieli się na trzy części:
- park łazienkowy o powierzchni 16 ha położony przy domu zdrojowym w południowej części miasta;
- promenadę o długości 850 m obsadzoną dwoma szpalerami drzew (Aleja Mickiewicza) oraz
- skwer o powierzchni 0,7 ha na Placu Zwycięstwa.
W parku znajduje rośnie około 4500 drzew różnych gatunków.