Starożytne wały kultowe są dziełem ludów zamieszkujących Ślężę i jej okolicę przed tysiącami lat. Powstały we wczesnej epoce żelaza, stworzone przez przedstawicieli kultury łużyckiej (700-400 p.n.e.).

Ówcześni ludzie podziwiali i czuli lęk przed potężnymi zjawiskami przyrody i dlatego doszukiwali się w nich znaków pochodzących od bogów. Tak powstał kult Słońca i Księżyca, któremu oddawano cześć właśnie w Masywie Ślęży. Do dziś możemy podziwiać relikty wałów: tuż pod samym szczytem Ślęży (idąc od Przełęczy Tąpadła żółtym szlakiem), na szczycie Wieżycy i na sąsiedniej Raduni.

Kręgi te wyznaczały święte miejsca, niedostępne dla wszystkich; jedynie kapłani i wtajemniczeni mogli w nich przebywać. Odprawiano tam tajemnicze obrzędy ku czci Słońca (na Ślęży i Wieżycy) i Księżyca (na Raduni). Bogom oddawano cześć praktycznie do początku istnienia Państwa Polskiego i nastania chrześcijaństwa na tych ziemiach (X wiek). Warto dodać, że czczono również inne siły i elementy przyrody np. wodę i drzewa.