8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli przy ówczesnej ul. Browarnej (obecnie św. Maksymiliana Marii Kolbego) przyszedł na świat Rajmund Kolbe, dziś czczony przez wiernych Kościoła katolickiego jako święty Maksymilian Maria Kolbe. W domu, w którym się urodził, w 1994 r. otwarto stałą ekspozycję poświęconą jego życiu i męczeńskiej śmierci.

Rodzinny dom Kolbego to typowy dom tkaczy. Zduńska Wola w XIX w. i na początku XX w. była prężnym ośrodkiem tkactwa. Już w 1824 r. działało tu 125 warsztatów, w których pracowali tkacze przybyli ze Śląska, Niemiec i Czech. Tkactwem trudnili się również dziadkowie i rodzice przyszłego świętego. Nic więc dziwnego, że ważną część ekspozycji tego muzeum stanowi tzw. izba tradycji miasta, w której zgromadzono krosna, kołowrotki, czółenka, zwijarki do nici, stemple do tkanin oraz kupony utkanych materiałów. W domu Kolbów, jak w wielu innych domach tkaczy, warsztat i izba mieszkalna znajdowały się w tym samym pomieszczeniu, oddzielone od siebie jedynie szafami lub zasłonami.

W muzeum na uwagę zasługuje pokój myśli i duchowości. Pomiędzy rzeźbami przedstawiającymi świętego umieszczono serca z zapisem jego wybranych myśli. Regulamin życia, który Kolbe napisał mając 26 lat i który był dla niego drogowskazem, skłania odwiedzających to miejsce do zadumy nad własną drogą.

Pamiątki zebrane w tzw. pokoju życia pochodzą z okresu dzieciństwa i młodości przyszłego świętego, a także przybliżają jego wielkie dzieło - stworzenie klasztoru w Niepokalanowie (w owych czasach jednego z największych na świecie) oraz "Rycerza Niepokalanej", pisma o rekordowym nakładzie 800 tys. egzemplarzy (w 1939 r.). Zgromadzono tu również eksponaty pochodzące z misji Kolbego w Japonii oraz dokumenty opisujące jego bohaterską i męczeńską śmierć w obozie Auschwitz.

W tym niewielkim muzeum są też kuchnia i pokój narodzin, w których znajdują się dawne meble i przedmioty codziennego użytku.

Muzeum jest czynne od wtorku do niedzieli w godz. 10.00-12.00 i 14.30-16.30.