Kamienne mury obronne jak przed wiekami określają granice średniowiecznego grodu. Tworzą one rzadko spotykany na Pomorzu kształt koła o średnicy 400 m, z regularnym, szachownicowym rozplanowaniem ulic. Mury zbudowane z ułożonych warstwowo kamieni granitowych i cegły wzniesiono na przełomie XIII i XIV w. Zewnętrzną linię murów chroniły dodatkowo wały ziemne i fosa, pogłębiona znacznie w ciągu XV w. Wjazdu do miasta broniły dwie bramy - przy jednej z nich wzniesiono wysmukłą, cylindryczną basztę przykrytą stożkowatym hełmem, nazwaną później Francuską.

W latach 1784-1785 zlikwidowano fosę i wały, wyrównano teren i urządzono na nim ogrody. W połowie XIX w. rozebrano przedbramia, a po zewnętrznej linii fosy i wałów wytyczono uliczkę obrzeżną. W 1868 r., z uwagi na budowę nowych dróg, zburzono również bramy wewnętrzne oraz część półbaszt. W takim stanie mury przetrwały do czasów współczesnych.