Julia Ledóchowska (1865-1939) bardziej jest znana pod zakonnym imieniem Urszula. Urodziła się w niezwykłej rodzinie ziemiańskiej: brat Włodzimierz pełnił funkcję generała zakonu jezuitów, siostrę Marię - ogłoszoną błogosławioną - zwano "apostołką Afryki", zaś bratanek Mieczysław był kardynałem, arcybiskupem gnieźnieńsko-poznańskim. Julia w wieku 24 lat wstąpiła do zakonu urszulanek. Była przełożoną klasztoru w Krakowie, działała wśród Polaków w Rosji, Finlandii, Szwecji i Danii. Dzięki funduszom otrzymanym z Norwegii założyła w 1920 r. w Pniewach Zgromadzenie Urszulanek Serca Jezusa Konającego (tzw. szarych), zajmujące się wychowywaniem i kształceniem dziewcząt. W 1983 r. papież Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną, a 20 lat później kanonizował.

Pniewskie Zgromadzenie Urszulanek cały czas kontynuuje dzieło tej świętej - tutejsza szkoła istniała nawet w czasach komunistycznych. Zabudowania klasztoru powiększono, a kościół przy nich otrzymał nowoczesny wystrój według projektu Władysława Pieńkowskiego. Obok w kaplicy znajduje się sarkofag Matki Założycielki z jej relikwiami, sprowadzonymi w 1989 r. z Rzymu. W klasztorze niezmieniona pozostała niewielka, skromna cela św. Urszuli. Odwiedzają to miejsce pielgrzymi i turyści goszczący w Pniewach.