Rezerwat Skotniki Górne jest położony na pograniczu dwóch gmin: Wiślica i Pińczów. Jego powierzchnia to 1,9 ha, a utworzony został w 1962 r. w celu zachowania naturalnych stanowisk roślinności stepowej. Położony jest wśród pól uprawnych i obejmuje szczytową część oraz południowo-zachodnie zbocze niewielkiego wzniesienia. Podnóże wzgórza tworzą margle kredowe, natomiast w części wierzchołkowej odsłaniają się gipsy szklicowe.

Rezerwat porastają głównie murawy kserotermiczne o charakterze stepowym. Występuje tu około 137 gatunków kserotermicznych roślin naczyniowych. Z roślin narażonych w Polsce na wyginięcie rosną na tym terenie: sesleria błotna, stulisz miotłowy oraz chaber pannoński. Florystycznym atutem rezerwatu są przede wszystkim 34 gatunki porostów, z których kilka znajduje się na liście zagrożonych wyginięciem. Na uwagę zasługuje też siarczano-słone źródło "Szczerbaków" z koncentrującą się wokół niego roślinnością słonolubną.