W Łodzi jest bardzo dużo kościołów, które wznoszono w różnych okresach czasu. Stąd ich różnorodna stylistyka, architektura. Po dziś dzień zachowały się również świątynie drewniane. Kościół pw. Dobrego Pasterza znajdujący się przy ul. Pasterskiej 12 trochę odbiega architektonicznie od swoich "braci". Swoją bryłą reprezentuje styl zakopiański, natomiast wnętrze jest w stylu łowickim.

Kościół powstał z inicjatywy szewca Michała Kapuścińskiego (prowadził warsztat na ul. Piotrkowskiej), który pragnął zostawić po sobie pamiątkę dla potomnych. Prace budowlane rozpoczęto w roku 1906 według planów architektonicznych arch. Kazimierza Pomian-Sokołowskiego. Warto wspomnieć, że architekt ten był bliskim przyjacielem Tytusa Chałubińskiego i Jana Kasprowicza - wieszcza Tatr. Te znajomości miały właśnie wpływ na to, że kościół posiada zewnętrzną architekturę zakopiańską.

Budowę ukończono w roku 1907. Opiekę nad nią sprawowało do roku 1949 zgromadzenie dolorystów - Synów Matki Boskiej Bolesnej. W roku 1951 świątynia została erygowana przez bp Michała Klepacza. Ze względu na powiększanie się parafii podjęto decyzję o powiększeniu kościoła. Nastąpiło to w roku 1979 według planów architektonicznych arch. Mirosława Rybaka.

Przebudowę zakończono w 1981 r. odnosząc pełny sukces. Zachowując styl architektoniczny, wydłużono nawę główną o 10 m. Tak jak wspomniałem wcześniej, wnętrze kościoła jest w stylu łowickim. Urzeka swoim pięknym, ludowym rękodziełem artystycznym. Całe wyposażenie oraz ozdoby są wykonane z drewna.