Skarbiec mieści się ponad zakrystią. Powstał w drugiej połowie XIX w. Jego wnętrze projektował architekt Adam Szyszko-Bohusz. Zwiedzającym udostępniono jako ekspozycję część skarbów i wotów o wysokiej wartości artystycznej, ofiarowanych Jasnej Górze przez królów, szlachtę, magnatów, biskupów, papieży i prosty lud, przez ludzi sławnych i nieznanych. Najstarsze pamiątki znajdujące się w Skarbcu, pochodzą z początku XV w. Największa część zbiorów sięga XVII stulecia.

Wśród zgromadzonych eksponatów znajdują się szaty i naczynia liturgiczne, obrazy i blachy wotywne, a także przedmioty świeckie: biżuteria, ordery, medale i militaria. Na szczególne wyróżnienie zasługują: XV-wieczny ornat węgierski, monstrancja z 1542 r., krzyż relikwiarzowy z 1510 r., dary ślubne Habsburgów, dary królewskie Michała Korybuta Wiśniowieckiego, królowej Bony, Augusta III Sasa, Stefana Batorego, królowej Eleonory oraz Jana III Sobieskiego oraz dary papieskie. Wota prezentowane w Skarbcu pochodzą także od: Mikołaja Radziwiłła, Tadeusza Kościuszki, o. Augustyna Kordeckiego, Melchiora Wańkowicza i prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego. Te skarby z pewnością warto zobaczyć.