Pierwsze wzmianki o cmentarzu żydowskim pojawiają się w 2 poł. XVIII w. W okresie od swego powstania do 1939 r. cmentarz był kilkakrotnie powiększany. W czasie II wojny światowej władze okupacyjne zlikwidowały jego najstarszą część, a 20 lat później, kiedy cmentarz stracił swą funkcję sakralną, dokonano kolejnego ograniczenia terenu.

Dziś nekropolia zajmuje obszar 1,71 ha i można na niej zobaczyć ok. 3000 macew. Najstarsza postawiona jest na grobie zmarłej w 1802 r. Lei, córki Józefa Jozłe. Późniejsze upamiętniają pochówki kupców, rzemieślników, miejscowych notabli, ich żon i dzieci. W ohelu północnym pochowano zmarłego w 1828 r. Szlomo Bochnera syna Mojżesza, ucznia cadyka Elimelecha z Leżajska, który był rabinem przez 40 lat. W ohelu południowym leżą męscy przedstawiciele dynastii Halbersztamów. II wojna światowa i czas "Szoah" pozostawiły swoje ślady w postaci nielicznych, ale wymownych nagrobków.

Macewa - pomnik w miejscu pochówku 37 rozstrzelanych w Trzebini, w dniach 8, 10 i 11 września 1939 r. mieszkańców Chrzanowa, wspomina także o ostatecznej zagładzie chrzanowskich Żydów w 1943 r. Kilkanaście mogił symbolicznych przypomina los całych rodzin, którym nie dane było przeżyć.