Klasycystyczny piętrowy pałac na planie prostokąta wybudowany w latach 1818-1828, według projektu Antonio Corazzi dla Juliana Frankowskiego. Od frontu ma reprezentacyjne wejście w postaci wysokiego kolumnowego portyku. Wnętrze nieznacznie przekształcone w latach okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej.

Po 1945 r. pałac początkowo adoptowano na szkołę rolniczą, a następnie używany jako mieszkania prywatne i pomieszczenia gospodarcze został mocno zniszczony. Przy pałacu pozostałości parku z XVIII wieku z częściowo zachowanym starodrzewiem. Park ograniczony jest kanałem wodnym, niegdyś nawodnionym wodą ze stawów, obecnie jednak osuszonym.

W ostatnim okresie budynek będąc w rękach prywatnych był pieczołowicie odnawiany przez nowego właściciela. Od 2010 r. posiadłość wystawiona jest na sprzedaż.