Do 1882 r. w Barcicach istniał kościół parafialny pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Była to kolejna świątynia - po wybudowanej w 1440 (?) z fundacji króla Władysława Warneńczyka. Kościół ten był budowlą z drewna modrzewiowego, jednonawową, z bogatym wyposażeniem. Spłonął w 1882 r., ale uratowano cenne obiekty, m.in. trzy zabytkowe ołtarze. Obecny murowany kościół pw. NMP Wniebowziętej, wzniesiony na miejscu dawnego, został konsekrowany w 1901 r. W jego wnętrzu znajduje się ocalałe z XIX-wiecznego pożaru wyposażenie. Późnorenesansowy (ok. 1600 r.) ołtarz główny ma charakter tryptyku w ramie architektonicznej. W polu środkowym umieszczony jest renesansowy obraz "Wniebowzięcie NMP", malowany na desce. Na skrzydłach znajdują się obrazy dwustronne - na awersach Matka Boska z Dzieciątkiem wśród chóru świętych dziewic, Chrystus wśród apostołów, Ojcowie Kościoła oraz święci biskupi, a na rewersach scena zwiastowania (gotyckie, z ok. 1470-1480). Należące do ołtarza zabytkowe tabernakulum ozdobione jest wizerunkami: Chrystusa Eucharystycznego na drzwiczkach oraz świętych Piotra i Pawła po bokach. Dwa ołtarze boczne są barokowe (2 poł. XVII w.), z barokowymi obrazami: św. Marii Magdaleny, św. Sebastiana, św. Mikołaja, św. Klary i św. Mikołaja obdarowującego. Kolejne dwa ołtarze boczne powstały w 1906 i 1924 r. Cenny krzyż z Panem Jezusem, tzw. Pasyjka, pochodzi z 1603 r. (został odnowiony w 1890 r.). We wnętrzu kościoła znajdują się też neobarokowe organy. Kute drzwi do zakrystii pochodzą prawdopodobnie z zamku ryterskiego. Opr. Ryszard Kumor, "Kurier Starosądecki", czerwiec 2005.(chichotek)