Wieś Gowidlino istnieje co najmniej od 1348 r., ale parafia powstała dopiero w roku 1866. Od razu miejscowa wspólnota przystąpiła do budowy swojej świątyni. Materiałem były granitowe głazy w wielkiej ilości rozsiane po kaszubskich polach.

Budowa prowadzona była niestosowaną dziś techniką „nasypywania ziemi do środka”: po ułożeniu pierwszej warstwy kamieni wnętrze budowli zasypywane było ziemią, układano drugą warstwę i zasypywano… Tak, że po wybudowaniu murów do pełnej wysokości całe wnętrze świątyni było wypełnione ziemią. Ułatwiało to pracę robotnikom; kamienie wciągano na górę po spiralnym rusztowaniu wokół budynku. Jeszcze przed położeniem dachu ziemię ze środka wywieziono.

W ciągu dwóch lat powstała neogotycka świątynia długości ok. 30 m i szerokości 15, zamkniętą ośmiokątną apsydą prezbiterium. Prezbiterium otrzymało sklepienie, nad nawa nie było nawet stropu, co pozwalało widzieć konstrukcję dachową. Na wejściem głównym wznosi się niemal 40-metrowa wieża. Od razu przystąpiono do wyposażania nowego kościoła. Powstały (w warsztatach w Chojnicach, ale i w Berlinie i Monochium) neogotyckie ołtarze główny i boczny, feretrony, witraże i dzwony.

Działania zbrojne 1945 r. spowodowały pewne straty, które zostały naprawione bezpośrednio po wojnie, przy czym oryginalne wyposażenie świątyni pozostało nie naruszone. W późniejszych latach prowadzono różne prace remontowe (m.in. wymianę witraży), w tym najpoważniejsze w roku 1994.