Pod koniec XIX wieku Ratusz miejski, który jeszcze w XVII wieku wzniesiono na obecnym Starym Rynku, stał się zbyt ciasny, jak na potrzeby miasta o blisko 30 tysiącach mieszkańców. Budowano go w czasie, w którym Słupsk zamieszkiwało ok. 4500 ludzi, a i rola magistratu nie była tak duża, jak to miało miejsce u schyłku XIX stulecia. Burmistrz przełomu wieków - Hans Mathies wymógł zatem na Radzie Miejskiej decyzję o budowie nowego ratusza. Początkowo miał stanąć przy al. Sienkiewicza (niem. Blücherplatz, następnie Bismarckplatz), ale ze względu na tamtejszy podmokły grunt wybrano obecne miejsce. Wcześniej, w miejscu obecnego pl. Zwyciestwa, przy którym stoi obecny ratusz, do połowy XIX wieku falowało sobie spokojnie bajorko zwane Quebbe, na zlecenie Rady Miejskiej zasypane w ciągu siedmiu lat przez mistrza piekarskiego, niejakiego Wienandta (imię nieznane). W latach 1848÷1855 rozkopał on po prostu tzw. Górę św. Piotra, skąd wywiózł ponad 30 tysięcy furmanek piasku. Tak powstał plac Zwycięstwa, zwany z poczatku Wollmarktem (Targiem Wełnianym), a następnie, do końca II wojny światowej pl. Heinricha von Stephana, słupszczanina, ministra poczty Rzeszy Niemieckiej i wynalazcy kartki pocztowej - pocztówki. W wyrobisku pozostałym po piaskowni w latach 1924÷1926 zbudowano reprezentacyjny stadion sportowy, któremu w dniu 15 sierpnia 1926 roku uroczyście nadano imię feldmarszałka Rzeszy Niemieckiej Paula von Hindenburga, w jego obecności zresztą. Okazały gmach wzniesiono w ciągu dwóch zaledwie lat, wg projektu i pod nadzorem berlińskich architektów: Karla Zaara i Rudolfa Vahla, którzy wygrali ogłoszony w tej sprawie konkurs. Budowę rozpoczęto w kwietniu 1899 roku. Trwała nieco ponad 2 lata i dwukrotnie przekroczyła planowany budżet, na skutek czego Hans Mathies znalazł się w poważnych kłopotach i w końcu stracił stanowisko. Uroczyste oddanie nowego gmachu nastąpiło 4 lipca 1901 roku. Słupski Ratusz należy do nielicznych w Polsce, które zachowały swój wystrój i specyficzny klimat, jaki nadali mu jego twórcy. Na korytarzach zachowały się nawet lampy z kurkami gazowymi, ponieważ niegdyś gmach oświetlano gazem. W gabinecie Prezydenta Miasta do dzisiejszych czasów dotrwały oryginalne tapety sprzed ponad stu lat oraz biurko pierwszego burmistrza, który zasiadł w najważniejszym pokoju nowego magistratu. Warta odwiedzenia jest również - górująca nad miastem ratuszowa wieża, udostępniona zwiedzającym dopiero w roku 2003. Po drodze na górę można zobaczyć olejne portrety prawie wszystkich burmistrzów i prezydentów miasta, jacy zasiadali w tym gmachu począwszy od roku 1901. Godna uwagi jest sala obrad Rady Miejskiej z dwoma ściennymi malowidłami. Przedstawiają one historyczne momenty z dziejów miasta: wtórne nadanie mu praw miejskich w roku 1310 przez margrabiów magdeburskich Jana i Waldemara oraz wykupienie Słupska przez mieszczan spod 12-letniej władzy Krzyżaków. Gnębili oni mieszkańców bardzo wysokimi podatkami.(theguru)