Drewniany kościół Narodzenia Marii (1754) jest trzecią świątynią wybudowaną w tym miejscu. W XV w. powstała parafia, wybudowano kościół wraz z dworem biskupim. W 1624r Tatarzy pod dowództwem Kantymira najechali ziemie polskie dokonując wielkich zniszczeń miast, klasztorów i kościołów po Dunajec i Wisłę na zachodzie. Splądrowali Sandomierz, ziemię chełmską, bełską województwa lubelskiego. Najechali Małopolskę po Sędziszów i Krosno, spalili kościoły w Urzejowicach, Gniewczynie, Sieteszy, Gaci, Markowej i Krośnie.

Kościół w Króliku Polskim znalazł się na drodze tatarskich zniszczeń. "Nagrodę" Tatarzy odebrali w bitwie pod Martynowem od hetmana Stanisława Koniecpolskiego, w którego armii byli znakomici pułkownicy: Stefan Chmielecki, Jan Odrzywolski, Samuel Łaszcz, Paweł Czarniecki i Stefan Czarniecki. Do klęski Tatarów w znacznym stopniu przyczynili się okoliczni chłopi, którzy nękali armię nieprzyjaciela, niszczyli drogi, budowali zasieki oraz chowali lub niszczyli dobytek.

W roku 1647 wybudowano nowy drewniany kościół. "Rok 1647 był to dziwny rok, w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski ..." (H.Sienkiewicz "Ogniem i mieczem"). Kościół uległ spaleniu pomimo, że otoczony był wałem ziemnym i murem a może właśnie dlatego, że nabrał obronnego charakteru. W roku 1754 z fundacji Wacława Sierakowskiego biskupa przemyskiego powstała obecna świątynia.

W budowie zachowano ocalałą XVII wieczną, murowaną zakrystię.

Kościół konstrukcji zrębowej, na planie prostokąta z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie oraz wieżą po stronie zachodniej na planie kwadratu. Wieżę nakrytą namiotowym dachem wieńczy wieżyczka ośmioboczna ze stożkowym hełmem kulą i krzyżem. Dach kościoła jest dwuspadowy z latarnią na wieżyczce zawierającą sygnaturkę. W kościele chrzcielnica, ambona i prospekt organowy pochodzą z XVIII wieku.