Niedaleko od Łobza, za to daleko od uczęszczanych szlaków turystycznych leży Strzmiele. W barokowym dworze mieści się oddział Archiwum Państwowego ze Szczecina. Budowla ta, podobnie jak i wieś, to historyczna siedziba pomorskiego rodu szlacheckiego von Bork. Jej założycielem był w drugiej połowie XIII w. Borko II, kasztelan kołobrzeski. Wulf Bork nadał osadzie prawa miejskie i nazwał ją Wulfsberg. Jej symbolem jest zachowany do dziś herb z wizerunkiem biegnącego wilka z koroną na łbie.

Pierwotna siedziba Borków została w 1393 r. zniszczona przez Krzyżaków w odwecie za organizowane przez Macieja von Bork napady na rycerzy zmierzających z Europy Zachodniej do Malborka. Na przełomie XIV i XV w. na niewielkim wzniesieniu zbudowano zamek chroniony murem, wałami i fosą. Rodzina Borków - Wilków - zamieszkiwała Strzmiele przez ponad 400 lat. To tutaj w 1540 lub w 1548 r. urodziła się Sydonia, najmłodsza córka Ottona von Bork, pana na Wilczym Gnieździe.

Sydonia była dziewczynką wyróżniającą się urodą i żywym, dociekliwym umysłem. Obdarzona była wrażliwą naturą, dzięki której dobrze rozumiała i poznawała otaczającą ją przyrodę. Pod koniec życia okazała się najsłynniejszą pomorską czarownicą! W tradycji Pomorzan kilka wieków funkcjonowały opowiadania o jej okropnych czynach. Czeladź zamkowa często widywała ją wędrującą podziemnymi korytarzami zamku, odprawiającą niezrozumiałe gusła. Ponad 80-letnią Sydonię ścięto na mocy wyroku sądu książęcego 19 sierpnia 1620 r. pod murami Szczecina, jej zwłoki spalono na stosie, po czym prochy rozsypano po okolicznych polach.

Na początku XVIII w. nowy właściciel Strzmiela, Ernest Adrian von Edling zainicjował przebudowę siedziby obronnej w barokową rezydencję. Kolejną przebudowę zrealizowano pod koniec stulecia. Mury rozebrano do poziomu piwnic i wzniesiono nowy budynek o charakterystycznej, masywnej sylwetce nawiązującej do pierwotnej, feudalnej siedziby.  Do czasów II wojny światowej posiadłość pozostawała w rękach rodziny Loepper. Po wojnie dwór został przejęty przez państwo i... zdewastowany. Zrujnowany budynek w 1987 r. stał się własnością Archiwum Państwowego w Szczecinie. Remont przywrócił mu wygląd z końca XVIII w.