Wejherowo od początku swojego istnienia było miastem wielowyznaniowym, w którym znaczną grupę stanowili ewangelicy. Do dyspozycji mieli oni niewielki kościółek, który mieścił się przy obecnej ulicy Sobieskiego obok budynku poczty. W roku 1908 uwieńczone zostały sukcesem ich starania o wybudowanie dużej, okazałej świątyni. Wówczas to poświęcony został kościół p.w. św. Leona Wielkiego.

Ta neogotycka budowla jest największą świątynią w Wejherowie. Zbudowana została z czerwonej cegły na planie prostokąta. Jej naroża zdobią wieżyczki nakryte strzelistymi hełmami. Przepięknie prezentuje się ściana frontowa z trzema portalami, nad którymi góruje wysoka wieża zegarowa w obcięciu niższych narożnych.

Kościół jest świątynią jednonawową z trójbocznym prezbiterium. Nakrywa go gotyckie sklepienie wsparte na filarach, pomiędzy którymi wzdłuż świątyni "zawieszono" empory. Ołtarze oraz organy kościelne umieszczone zostały w gotyckich obramieniach. Po II wojnie kościół otrzymał wezwanie św. Stanisława Kostki, patrona młodzieży - może dlatego, że po drugiej stronie ulicy znajduje się Gimnazjum.