Kościół NMP Królowej Polski (1924-1927) nawiązujący do form polskiego renesansu i baroku. 

W roku 1922 na prywatnym gruncie Elżbiety Skwiercz podarowanym przez właścicielkę, z inicjatywy wójta Jana Redtke powstać miała polska kaplica katolicka w Gdyni. Szybko jednak, bo na początku 1923 roku Komitet Budowy podjął decyzję o budowie zamiast kaplicy kościoła, który stanowił będzie dziękczynne wotum za odzyskanie polskiej niepodległości. Świątynię tą wybudowano w/g projektu architektów Mariana Baranowskiego i Romana Wojtkiewicza, którzy w swym zamyśle nawiązali do architektury kościołów renesansowych i barokowych w centralnej Polsce.

Kościół jest budowlą jednonawową z kolebkowym sklepieniem oraz łukowato wyprofilowanym chórem muzycznym. W ołtarzu głównym umieszczony został obraz Matki Boskiej Pocieszenia. Nad wejściem do kościoła, pod chórem muzycznym zawieszony został model żaglowca, ku pamięci polskich żeglarzy i marynarzy. Zewnętrznym elementem świątyni jest barokowa wieża (dzwonnica) przez którą wiedzie główne wejście do świątyni. W bocznej ścianie umieszczona została tablica pamięci księży, pomordowanych podczas II wojny.