Maleńka wieś, odsunięta od głównych szlaków komunikacyjnych może poszczycić się jedynym w Polsce cmentarzem ewangelickim z połowy XIX w., zachowanym w stanie niemal kompletnym. Nekropolia robi niesamowite wrażenie, bowiem żelazne krzyże niemal zupełnie zniknęły z pomorskich cmentarzy - lubuński od zagłady uratował jeden z mieszkańców wsi, który przez kilka lat walczył z roślinnością zarastającą stare groby.

Dziś cmentarz w Lubuniu znajduje się pod ochroną konserwatora zabytków. Z ponad 100 grobów zachowało się 79. W większości (65) są to żeliwne krzyże, zachował się także jeden krzyż kamienny oraz 13 płyt nagrobnych. Studiując inskrypcje umieszczone na krzyżach i płytach można dowiedzieć się wiele o XIX-wiecznych mieszkańcach Lubunia (wówczas Labuhn), o ich zawodach, stosunku do bliźnich i pozycji w hierarchii społeczności wsi. Cmentarz jest obecnie czynnym cmentarzem katolickim, z zabytkowymi grobami ewangelików sąsiadują współczesne nagrobki lubuńskich katolików. Położony jest w centrum wsi, obok kościoła.