W zbiorach sztuki dawnej Muzeum Okręgowego w Koszalinie warto poszukać pamiątek po niezwykłej fundacji rodzinnej, założonej w  Koszalinie w 1726 r. przez pułkownika Michaela Schwedera i jego szwagra, landrata Gabriela Loewe. Celem fundacji była opieka nad samotnymi i starszymi członkami obu rodzin, wspieranie finansowe uczącej się młodzieży, a nawet fundowanie posagu mniej zamożnym pannom na wydaniu. Z jej stypendium korzystali m.in. spokrewnieni ze Schwederami bracia Aleksander i Wilhelm Humboldtowie.

W budynku fundacji, który mieścił się przy dzisiejszej ul. Bolesława Chrobrego, założono przytułek dla panien i wdów oraz bibliotekę. W 1903 r. liczyła ona 950 woluminów, w tym wiele starodruków i rękopisów. Księgozbiór zawierał m.in. niezwykle cenne: Medycynę Paracelsusa z 1618 r., egzemplarz Biblii z 1550 r. oraz rękopis Kroniki Koszalina Johanna Dawida Wendlanda z 1749 r., dziś przechowywany w koszalińskim Archiwum Państwowym.

Fundacja działała do 1945 r. Po II wojnie światowej archiwalne dokumenty fundacji, które trafiły do koszalińskiego muzeum, nakazano przekazać do Archiwum Państwowego w Szczecinie. W zbiorach muzeum pozostała jedynie korespondencja z 1851 r.