Katedra pw. św. Marii Magdaleny przy al. Solidarności została wzniesiona w latach 1867-1869, niedługo po stłumieniu powstania styczniowego. Budowanie przez zaborcę cerkwi (pod koniec XIX w. było ich w Warszawie i okolicy ponad 30) ówcześni Polacy uznali za oczywisty przejaw dążeń do zrusyfikowania stolicy. Z czasem jednak cerkiew wrosła w krajobraz Warszawy i dziś służy prawosławnym mieszkańcom miasta i całego kraju. Od 1922 r. jest najważniejszą świątynią liczącego ponad pół miliona wiernych Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, którego zwierzchnikiem jest arcybiskup Sawa. Jest też świątynią prawosławnego ordynariatu Wojska Polskiego.
Patronką cerkwi jest św. Maria Magdalena, czyli Maria z miejscowości Magdala - portu nad jeziorem Genezaret. Przyłączyła się do Jezusa, kiedy nauczał w Galilei. To ona wraz z Maryją stała u stóp Krzyża, a potem pierwsza ujrzała pusty grób i oznajmiła apostołom o zmartwychwstaniu Jezusa. W tradycji prawosławnej Marię Magdalenę nazywa się Równą Apostołom.
Cerkiew powstała według projektu architekta Mikołaja Syczewa, który wzorował się podobno na cerkwiach Kijowa. Ma wyraźne cechy architektury bizantyjskiej. Budynek wieńczy pięć kopuł z prawosławnymi krzyżami. Najwyższa symbolizuje Chrystusa, pozostałe cztery - ewangelistów: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.
Zabytek składa się z części górnej i dolnej. Wnętrze górnej kondygnacji ozdobione zostało przez malarza Siergieja Winogradowa bogatą polichromią z wizerunkami Bogurodzicy, proroków, ewangelistów, apostołów i świętych Kościoła prawosławnego. W apsydzie znajduje się fresk Wasilija Wasiliewa przedstawiający Ostatnią Wieczerzę. Głównym elementem wystroju jest pozłacany ikonostas z ikonami Wasiliewa.
W cerkwi w jednej z ikon jest też czczona Matka Boska Częstochowska - to wotum prawosławnych mieszkańców Pragi za ocalenie świątyni przed zburzeniem. W roku 1892 w lewej nawie wzniesiono boczny ołtarz pod wezwaniem Matki Boskiej Poczajowskiej (obecnie Hioba Poczajowskiego - patrona prawosławnej diecezji warszawskiej). W prawej umieszczono w 1928 r. ikonę Bogurodzicy Poczajowskiej - dzieło pędzla starego archimandryty Paisjusza z klasztoru w Poczajowie na Ukrainie.
W dolnej części świątyni, gdzie w 1928 r. urządzono kaplicę Męki Pańskiej, znajduje się ikonostas z ikonami Paisjusza oraz kopia cudownego obrazu Matki Boskiej Iwerskiej ze świętej góry Athos w Grecji. Umieszczono tu także pociętą malachitową kolumnę oraz fragmenty mozaiki przedstawiającej Ostatnią Wieczerzę: głowy Chrystusa i dwunastu apostołów. Pochodzą one z prawosławnego soboru św. Aleksandra Newskiego, który Rosjanie wznieśli w latach 1894-1912 pośrodku pl. Saskiego (obecnie pl. Piłsudskiego), a Polacy rozebrali w latach 1921-1926, po odzyskaniu niepodległości.
Cerkiew można zwiedzać indywidualnie w godz. 11.00-16.00, w niedziele od godz. 13.00 (zwiedzanie grupowe we wtorki, środy i czwartki po wcześniejszym umówieniu, tel. 022 619 84 64).