Pierwsze wzmianki o drewnianym kościele w Rajbrocie, ufundowanym przez Bolesława Wstydliwego lub też jego małżonkę Kingę, pochodzą z 1260 r. Obecny, drewniany kościół został wybudowany w roku 1511.

Jest to budynek orientowany z jednonawową, drewnianą konstrukcję zrębową, oszalowaną, zamkniętą dwuspadowym stromym dachem pokrytym gontem. Nawa zamknięta jest wielobocznym prezbiterium, do którego od północy dobudowano zakrystię. Okna są umieszczone tylko od strony południowej i wschodniej. Bezokienna północna ściana miała symbolizować odcięcie się od złych mocy czających się po północnej stronie kościoła. Budynek pierwotnie otoczony był subotami rozebranymi w 1880 roku.

We wnętrzu kościoła, na ścianie prezbiterium jego budowniczy zostawili swój cechowy znak w postaci podwójnego dzwonu. Bardzo wysoka jakość wykonania kościoła świadczy, że był on wybudowany przez mistrzów w swoim fachu. Niektóre źródła budowę kościoła przypisują majstrowi Janowi z Czchowa. W XVII w. do dachu dobudowano sygnaturkę.

Szczególnie cenne wyposażenie kościoła stanowią powstałe wraz z kościołem późnogotyckie rzeźby (Zespół Ukrzyżowania na belce tęczowej, Madonna z Rajbrotu i Chrystus Zmartwychwstały), kamienna chrzcielnica, belka tęczowa i ambona, XVII-wieczny obraz Marii z Dzieciątkiem i Janem Chrzcicielem, resztki XVII-wiecznej polichromii, barokowy ołtarz oraz polichromia z końca XIX w. Najcenniejszym zabytkiem, pochodzącym z poprzedniego kościoła, jest datowana na I poł. XV w. figurka Madonny przechowywana obecnie w Muzeum Diecezjalnym w Tarnowie.

W XIX w. obok kościoła dobudowano drewnianą dzwonnicę oraz ogrodzenie z 5 kaplicami. Nieopodal kościoła znajduje się mały drewniany spichlerz o konstrukcji zrębowej. Kościół wraz z otaczającym go murem, kaplicami, dzwonnicą i spichlerzem są wpisane do państwowego rejestru zabytków. Ponadto kościół i spichlerz znajdują się na szklaku architektury drewnianej województwa małopolskiego.

Bardzo obszerny artykuł o kościele, jego historii i wyposażeniu można znaleźć na stronie rajbrockiej parafii