Pierwsza świątynia na obszarze dzisiejszego miasta istniała prawdopodobnie już w XIII w. Na jej miejscu zaczęto budować w 1828 r. obecny, klasycystyczny kościół. We wnętrzu zwraca uwagę dziecięce epitafium Sebastiana Lubomirskiego z XVI w. Nagrobek wykonany został z białego marmuru. Ma formę prostokątnej płyty osadzonej w profilowanych ramach i wykazuje cechy stylu renesansowego. Górną część płyty ozdabia płaskorzeźba przedstawiająca leżące nagie dziecko, wsparte na trupiej czaszce, w lewym górnym rogu widnieje herb Lubomirskich. Ponadto w świątyni znajdują się m.in.: ambona, pięć ołtarzy drewnianych oraz stacje Męki Pańskiej z XVIII w. Przy kościele św. Jana Chrzciciela wzniesiono w XIX w. dzwonnicę. W jej środkowej arkadzie umieszczono dzwon "Jan" odlany w 1504 r. Dzwon ma średnicę 105 cm i jako jedyny przetrwał II wojnę światową. Po obu stronach zawieszone są dwa mniejsze dzwony wykonane w 1975 r. Poświęcono je Matce Bożej Częstochowskiej oraz św. Kazimierzowi.