Neoklasycystyczny dwór z kolumnowym portykiem wybudowany został w latach 1807-1810 przez ówczesnego właściciela wsi Stanisława Ostrzeszewicza herbu Leliwa. W rękach rodziny Ostrzeszewiczów i ich następców Znamęckich pozostawał przez prawie 100 lat (Stefania, córka Stanisława wyszła za mąż za Franciszka Znamęckiego). W 1903 nabyła go Zofia Tarnowska, by następnie sprzedać żywieckim Habsburgom.

Już w latach 20. część dworu i otaczającego go ogrodu, Habsburgowie przekazali zakonnicom, które prowadziły tu ochronkę. Funkcjonowała przez pewien czas także po wojnie, dzieląc się wnętrzem dworu z biurami leśnictwa. W latach 1961-92 w dworskich pokojach działało przedszkole. Wyburzono wtedy niektóre ścianki działowe, a pozostałe pomieszczenia przerobiono na mieszkania.

Budynek opuszczono w latach 90. Niszczał aż do roku 2005, kiedy nabył go Caritas Archidiecezji Krakowskiej i poddał remontowi. Prace trwały do 2011 r. Obecnie w jego wnętrzach działają Warsztaty Terapii Zajęciowej