Konsekwencją dokonanych w 1816 r. zmian podziału administracyjnego na Śląsku było utworzenie w Raciborzu Wyższego Sądu Krajowego dla Górnego Śląska. Pierwotnie oddano do jego dyspozycji dwie kamieniczki, co nie było zbyt wygodnym rozwiązaniem. W 1822 r. zlecono opracowanie lokalizacji i koncepcji budowy nowej siedziby sądu. Wykupiono część ogrodów należących do Maximiliane von Czarnetzky, radca rządowy i budowlany Krause opracował wstępne plany budowy, przesłano je do wyższej komisji budowlanej w Berlinie na ręce urzędnika, wybitnego architekta Karla Friedricha Schinkla. Schinkl, w oparciu o plany Krause’go, opracował całkowicie odmienny niż pierwotnie zakładano projekt architektoniczny. Przewidział prostą formę budowli, znacznie zwiększając funkcjonalną stronę jej wnętrz.

Budowa, nie bez kłopotów wynikających z lokalizacji, została ukończona i gmach oddano w 1826 r. W 1846r.miało tu miejsce wydarzenie szczególne, którym była wizytacja przebywającego w Raciborzu, uznawanego za znawcę architektury i sztuki, króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III. Zwiedzając budynek sądu pochlebnie wypowiadział się o projekcie i pracy Schinkla.

Interesującym zjawiskiem związanym z budowlą jest kolejny fakt. Nie tknęły go wojska radzieckie dokonujące w 1945 r. totalnego zniszczenia centrum Raciborza. Przetrwał wojnę bez szwanku. W powojennych spekulacjach uznano,że „radzieccy wyzwoliciele” przewidzieli, że po wyzwoleniu władza ludowa będzie zmuszona korzystać z tego typu instytucji. W 1945 r. przejęty i zaadaptowany na potrzeby sądu grodzkiego, później powiatowego, aby w końcu stać się rejonowym. Do dziś dzień stanowi jedyny w mieście budynek, który przez blisko 190 lat nie zmienił swojej funkcji.