Pałac w Krzyżanowicach nie ma ściśle określonego okresu powstania. Nie zachowały się dokumenty mówiące o jego budowie. W zapiskach historycznych figuruje lakoniczna wzmianka mówiąca, że w 1699 r. śląski hrabia Johann Bernard Praschma wybudował tu okazały „Dom Pana”.

Budowla w miarę zmiany właścicieli zmieniała swoje oblicze, dobudowywano coraz to nowe elementy architektoniczne. W 1708 r. Carl Gabriel von Wengerski, w następnych latach jego następca hrabia Anton von Wengersky i siedem pokoleń rodziny Lichnowskich ukształtowało wygląd pałacu do postaci obecnej. Lichnowscy m.in. dobudowali okrągłą wieżę, salę rycerską oraz murowaną bramę wjazdową, gdzie pozostawili widoczną do tej pory swoją wizytówkę w postaci napisu „Carolus Princeps Lichnowsky MDCCCLVI”.

W 1905 r. rodzina Lichnowskich sprzedała pałac z parkiem przypałacowym obecnym właścicielom, Zgromadzeniu Sióstr Franciszkanek, które zamierzały utworzyć tu Dom Starców. W czasie II wojny światowej, jak większość tego typu obiektów, pałac-klasztor zajęli hitlerowcy, urządzając w nim szpital z salą operacyjną dla rannych żołnierzy. Po zakończeniu działań wojennych, przejęty został przez wyzwalającą Krzyżanowice Armię Radziecką.

Po wojnie Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek prowadziło w nim szpital, potem Dom Starców, a obecnie Dom Pomocy Społecznej dla upośledzonych dziewczynek.

(treść artykułu sporządzono na podstawie informacji zawartych w opisie znajdującym się na terenie DPS).