W XVI wieku w Tworogu, mieszkał w swoim zamku hrabia Kasper Colona de Völs , pochodzący najprawdopodobniej z Katalonii. Jego włości rozciągały się na wszystkie strony świata. Do hrabiego należał też majątek Świbie w którym, aby ucieszyć swoją małżonkę - wybudował w 1669 r. z własnych środków kaplicę którą poświęcono „Matce Boskiej Dobrej". Konsekracji pod tym wezwaniem dokonał archiprezbiter Adam Kowat z Toszka z upoważnienia arcybiskupa Rostocka. Dopiero później tę kaplicę poświęcono świętej, względnie błogosławionej Beninie.
Jest to mały, ładny kościółek z jednym małym dzwonem w wieżyczce i wyrzeźbioną w piaskowcu piękną rzeźbą figury Św. Krzysztofa, umieszczoną w zagłębieniu nad wejściem. Hrabia zadbał też o księdza któremu zabezpieczył byt poprzez przekazanie mu domku mieszkalnego z kawałkiem pól ornych. Ksiądz miał odprawiać określoną ilość mszy, jednak po pewnym czasie zredukowano ich ilość do dwóch w roku . Wokół kaplicy założono cmentarzyk (obecnie na tym terenie rosną tuje) .
W 2006 r. przed odpustem zrobiono generalny remont kaplicy i wieżyczki, która została pokryta blachą miedzianą, a ponadto na całym dachu wymieniono dachówkę. Zaś w 2009 r. obok tej kaplicy postawiono konstrukcję dzwonnicy, na której zawieszono nowy dzwon który nie mieścił się w istniejącej wieżyczce.
Patronka kaplicy - święta Benigna żyła na śląskiej ziemi w czasach świętych z rodu Odrowążów - Jacka, Czesława i Bronisława, w okresie gdy księżna Jadwiga Śląska założyła w Trzebnicy cysterski klasztor. Przykład ich życia spowodował, że wstąpiła do zakonu cysterek. Tam przebywała aż do najazdu tatarskiej hordy na Śląsk w 1241 roku.
Uciekająca przed Tatarami ludność schroniła się we Wrocławiu. Tatarzy po bitwie pod Legnicą uderzyli na ominięty poprzednio Wrocław. Po krótkiej walce zdobyli gród, a jego mieszkańców swoim zwyczajem wycięli w pień. Zginęło wówczas wielu wybitnych obywateli miasta, a także ci którzy tam się schronili. W trakcie tej nawałnicy Benigna miała zginąć śmiercią męczeńską. Miejsce grobu nie jest znane. Ponoć jej relikwie przechowywano w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu. Okoliczności śmierci czyniłyby Benignę jedyną polską męczennicą w obronie wiary: pewnie dlatego uznawana była kiedyś za patronkę Polski. Za zgodą biskupa nadano jej lokalnie tytuł błogosławionej.
Wydane w 1634 r. breve Urbana stanowiło, że kult ustalony wcześniej może być utrzymany, pod warunkiem uzyskania potwierdzenia Stolicy Apostolskiej. Ale o takie nikt nie zabiegał. Mimo to kult Benigny trwał nadal. Najstarsze wzmianki o Benignie nazywanej raz świętą, raz błogosławioną, pochodzą z brewiarzy wrocławskich. Gdzieniegdzie ślady kultu Benigny pozostały żywe na Kujawach i Śląsku.