5 listopada 1860 r. Hermann Otto Glüer z Hamburga nabywa Girgajny. Cena zakupu Girgajn wynosiła 112 500 talarów. Majątek obejmował przeszło 500 hektarów ziemi i budynki gospodarcze wraz z gorzelnią. Otto rozpoczął działalność gospodarczą nowoczesnymi metodami. W pierwszej kolejności zastosował nawożenie gleby marglem w celu jej odkwaszenia i polepszenia właściwości fizykochemicznych oraz żyzności. Wprowadził meliorację i technikę upraw na terenach podmokłych. Wkrótce też powiększył znacznie stado krów, owiec i liczbę świń. Wspólnie z sąsiadem Reichlem, posiadaczem przyległych dóbr Terpen ( Tarpno ), osuszył jezioro położone na ziemiach obu majątków. Uzyskał w ten sposób dobre łąki dla wypasu bydła. W całej okolicy Otto upowszechnił nawożenie sztuczne i inne techniki gospodarowania. Po podniesieniu żyzności gleby Otto ograniczył uprawę kartofli i zajął się innymi uprawami. Z tego powodu zbędna stała się gorzelnia, którą Otto przebudował na nowoczesną mleczarnię. Gdy gotowe były piwnice mleczarni z łukowatymi sklepieniami, ludzie w okolicy mówili, że nowy właściciel Girgajn buduje na swojej posesji kościół. Dla licznej rodziny i wielu gości Otto zbudował nowy dom na miejscu starych zabudowań. Plany rezydencji sporządził jego brat Otto Ernst, który był architektem w Hamburgu i specjalizował się w budowie kościołów. Budynek wzniesiono z czerwonej cegły w panującym ówcześnie stylu. W maju 1876 r. zmarła żona Ottona - Emily przy porodzie ich siódmego dziecka. Pochowana została na rodzinnym cmentarzyku w tylnej części ogrodu. Wychowaniem dzieci zajęła się wtedy 72- letnia matka Ottona, do chwili gdy Otto Glüer poślubił w 1882 r. Helenę Bieber, daleką kuzynkę pochodzącą z Hamburga. Ponieważ najstarszy syn Ottona, Hermann Archibald, został pastorem, dziedzicem majątku w Girgajnach został jego drugi syn Ernst Heinrich. I jak tylko powrócił on do domu po ukończeniu nauki, przejął prowadzenie majątku. Od tej chwili Hermann Otto Glüer poświęcił się pracy publicznej. Przez dwadzieścia lat był posłem swojej ziemi do parlamentu niemieckiego. W ostatnich latach życia angażował się w działalność gminy protestanckiej w Zalewie. Hermann Otto Glüer zmarł 13 lutego 1913 w wieku prawie 80 lat. Pozostawił w Girgajnach dobrze funkcjonujący majątek ziemski. Daleko poza okolice Zalewa znane były jego stada krów, owiec i chlewnie tuczników. Syn Ottona- Ernst Heinrich przejął po śmierci ojca zarządzanie majątkiem. Po jego śmierci w połowie lat trzydziestych majątek przejął najstarszy syn Sigfried. Jego dwaj bracia poszli za przykładem przodków i wykształcili się na pastorów, a siostra wyszła za mąż za pastora. Jeden z braci, Otto Glüer (1904-1972), był pastorem w Powiecie Ostródzkim przed wojną i znany był z krytyki systemu nazistowskiego. W czasie drugiej wojny światowej Sigfrieda powołano do wojska. Zaginął bez wieści w czasie wojny. Prowadzeniem gospodarstwa i wychowaniem pięciu córek zajęła się samodzielnie żona Käthe, z domu Becker, pochodząca z majątku w Bądkach. W 1945 r. Käthe Glüer z córkami opuściła Prusy na zawsze.
Do 1860r. siedzibą rodową rodziny v. Bähr były Girgajny (Gergehnen).Potem, do 1945r., w ich rękach pozostał jedynie dwór w pobliskich Niemojach (Nehmen) i majątek Komierowo (Wallbusch) w pow. Sępolno Krajeńskie.