Kościół św. Wawrzyńca (XIII w., rozbudowany XVII, XIX w.) O początkach wsi dowiadujemy się z Księgi henrykowskiej. Książę Henryk I Brodaty w dokumencie z roku 1221 ustanawia granice wioski i pierwszego sołtysa. Sołtys Menold otrzymał wieś do zasiedlenia, można przypuszczać, że wcześniejszą osadę, która nadaniem księcia ma stać się wioską. Ów sołtys ma otrzymać w posiadanie młyn i karczmę, nie wiemy jednak, czy te obiekty już istniały, czy ma je wybudować ?
W drugiej połowie XIII wieku do wsi sprowadzeni zostali cystersi z Henrykowa i to oni wybudowali we wsi pierwszy ( zapewne drewniany ) kościół.
Obecna świątynia murowana pochodzi z początku XIV wieku, do obecnego kształtu rozbudowywana. W XVI wieku od frontu uzyskała wieżę, na planie kwadratu, z galerią, ponad wysokością kościoła, przyozdobioną sterczynami w narożach i strzelistym hełmem. Na przełomie XVII i XVIII wieku dobudowano dwuprzęsłowe, zamknięte prostokątnie prezbiterium wraz z zakrystią. W tym samym okresie otrzymała swój barokowy wystrój . Tą jednonawową świątynię nakrywa kolebkowe sklepienie z lunetami, ozdobione malowidłami przedstawiającymi biblijne sceny Starego i Nowego Testamentu.
Ołtarz główny architektonicznie jest typowy dla baroku. Filary i kolumny wysunięte ukośnie do przodu w kierunku nawy symbolizują rozsuniętą kurtynę teatralną. Odsłaniają (scenę) - niszę ołtarzową, na której główną rolę odgrywa Matka Boska z Dzieciątkiem w promieniach chwały i w pełnym świetle niebios. Filary i kolumny ze złoconymi kapitelami unoszą częściowe belkowanie oraz nadstawę, w której umieszczono obraz Boga Ojca błogosławiącego Ziemi.
Na ołtarzu ustawionych zostało sześć figur świętych, po trzy z każdego boku. Patrząc na ołtarz, po jego lewej stronie od góry widzimy: - św. Jadwigę Śląską, która za swojego życia była żoną księcia Henryka I Brodatego ( założyciela wioski ) - św. Augustyna - ojca Kościoła - św. Hieronima - twórcę Wulgaty po stronie prawej, również od góry: - św. Elżbietę Węgierską - siostrzenicę św. Jadwigi Śląskiej - św. Ambrożego z Mediolanu - również ojca Kośvioła - św. Wawrzyńca - patrona tutejszej świątyni, przedstawionego ze swoją męczeńską kratą. Pomiędzy figurami świętych przewijają się liczne putta. Wszystkie rzeźby pochodzą z początku XVIII wieku.
W roku 1884 ołtarz został wyremontowany i ponownie pozłocony z inicjatywy i fundacji biskupa wrocławskiego Roberta Herzoga, pochodzącego z Budzowa, który w tym kościele został ochrzczony, przyjął pierwszą komunię, przyjął święcenia kapłańskie i mitrę biskupią. Remont ołtarza to jego dziękczynne wotum. Herb biskupa - Krzyż z trzema gwiazdami symbolizującymi wiarę, miłość i nadzieję widnieje w ołtarzu głównym.
Chór muzyczny, dwupoziomowy, z parapetami bez malowideł. Dolny z trójbocznym wybrzuszeniem. Umieszczone tu organy wykonane zostały przez firmę świdnicką. Piszczałki instrumentu zainstalowano w pięknej oprawie architektonicznej. Poszczególne tonacje przedzielone zostały pilastrami i umieszczone frontem do nawy bardziej wypukle albo w głębi, niektóre ukosem. To ustawienie było świadomym wykorzystaniem akustyki wnętrza świątyni. Wierni odbierają muzykę, która " płynie " od ścian nawy, od sklepienia i z prezbiterium. Ta oprawa architektoniczna jest również interpretacją falowego, nutowego zapisu muzyki barokowej. XVIII wieczną ambonę " obsiedli " czterej Ewangeliści.
Kościół mały, daleko ale ma swój urok, ciekawą historię, wart jest odwiedzenia.