Pierwsze historyczne wzmianki o kościele sięgają 1408 r. kiedy to erygowano parafię. Drewniana świątynia została ufundowana przez miejscowego dziedzica Stanisława Koszyckiego. Z wezwaniem parafii wiąże się z legendą, która głosi, że u schyłku XIII w. książę Leszek Czarny modlił się do św. Michała Archanioła, patrona chrześcijańskich rycerzy o pomoc w bitwie przeciw Jadźwingom, którzy mieli przeważające siły. W okolicach Mord śpiącemu księciu ukazał się św. Michał z mieczem i zapewnił go o zwycięstwo. Umocniony w duchu książę pokonał nieprzyjaciela.

W latach 1552 roku świątynia została przemianowana na zbór ariański, który istniał do 1571 r. Był on ważnym ośrodkiem ruchu ariańskiego na Podlasiu, z tego też powodu w 1563 r. odbył się ważny synod, w którym wzięło udział 42 pastorów z Litwy i Podlasia. W 1571 r. świątynia wróciła do kościoła katolickiego.

Budowa nowego kościoła rozpoczęła się pod koniec XVII w, z fundacji rodziny Godlewskich, a ukończona w 1738 r. dzięki staraniom Baltazara Ciecierskiego, stolnika drohickiego. W 1739 r. świątynię w stylu późnobarokowym konsekrował, biskup łucki Andrzej Załuski. Kościół podsiada wyposażenie barokowe i klasycystyczny ołtarz główny.

W ołtarzach bocznych znajdują się obrazy Józefa Buchbindera: „Św. Józef z Dzieciątkiem”, „Anioł Stróż”, „Madonna z Dzieciątkiem” oraz nad chrzcielnicą „Chrzest Jezusa”. Na osi kościoła znajduje się murowana brama-dzwonnica, która pochodzi z pierwszej połowy XVIII w.