W 1959 r. na skutek podpalenia spłonęły dachy, uszkodzeniu uległy stropy i ściany, spaliła się wieża i część wyposażenia kościoła. Świątynia została odbudowana w latach 1962–1964. Świątynia jest przykładem udanej rekonstrukcji konserwatorskiej po zniszczeniach jakim uległa w pożarze. W kruchcie belki stropowe pokryte są malowanymi napisami. Parapet chóru muzycznego z 3. ćwierci XX w. wypleciony jest z wikliny. Najcenniejsze zabytki: gotycki krucyfiks z XIV w. umieszczony na belce tęczowej. w ołtarzu głównym, obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XIX w. organy w obudowie z XVIII w.(ziellona)