Charakterystyczną jego cechą jest brak wyodrębnienia prezbiterium. Wewnątrz kamienne płyty nagrobne: jedna z 1528 r., druga z XVI-XVII wieku z herbami Pielesz i Szeliga, trzecia Elżbiety i Jakuba Olszowskich z 1609 r. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1595 roku, można z nich wnioskować, że kościół św. Marcina był obszerny, gdyż pomieścił aż trzy ołtarze. Jeden główny, murowano-drewniany z wizerunkami św. Stanisława i św. Marcina, oraz dwa boczne, drewniane. Kościół przebudowano w XVIII w. Dziś jest malutką świątynią, z niesamowitym klimatem (podobny w klimacie i wielkości do kościoła w Sieniawie). Obecnie kościółek otwarty jest tylko kilka razy w roku, zaś w dniu św. Marcina - 11 listopada, odprawiana jest tu uroczysta suma odpustowa. Gdy kościół jest zamknięty klucze można uzyskać w najbliższym domu(ziellona)